جمهوری جزیره سریلانکا سرسبز و سرسبز حاصلخیز در خلیج بنگال، درست زیر نوک جنوب شرقی هند قرار دارد. سریلانکا قبلاً یک مستعمره سلطنتی بریتانیا بود که به سیلان معروف بود، نامی که تقریباً یک ربع قرن پس از استقلال آن را حفظ کرد.
 
در دوران بریتانیا بود که چای برای اولین بار در اینجا کشت و تولید شد. چای سیلان به زودی به عنوان بهترین چای در جهان شهرت یافت و صادرات چای به ستون اصلی اقتصاد استعماری تبدیل شد. زنان خانه دار و رستوران داران در سراسر جهان با نام این کشور آشنا شدند و فهمیدند که ظاهر آن بر روی یک قلع یا بسته به طور قابل اعتمادی کیفیت چای داخل آن را تضمین می کند. استقلال بازارهای جدیدی به ارمغان آورد و تولید همچنان افزایش یافت. در سال 1965 سیلان برای اولین بار به بزرگترین صادرکننده چای در جهان تبدیل شد.
 

هنگامی که این کشور در سال 1972 نام خود را به سریلانکا تغییر داد، صنعت برتر آن با یک مشکل گره‌دار مواجه شد. سیلان نه تنها نام سابق این کشور بود. همچنین یکی از برندهای پیشرو در جهان بود که برای مصرف کنندگان از ویرجینیا تا ولادی وستوک آشنا بود - برندی که صنعت از اوایل دهه 1930 به طور فعال در حال تبلیغ و سرمایه گذاری در آن بود. رها کردن آن باعث شکستی می‌شود که بازیابی آسانی از آن وجود نخواهد داشت. و هزینه تبلیغ و ایجاد یک برند جدید ناآشنا - "چای سریلانکا" - ویرانگر خواهد بود.

اگرچه با مخالفت برخی که خواستار گسست کامل از گذشته استعماری و شروعی جدید برای کشور بودند، رهبران صنعت موفق شدند دولت سوسیالیستی آن زمان را متقاعد کنند که اجازه استفاده مداوم از نام سیلان را برای اشاره به معروف ترین محصول کشور بدهد. چای سریلانکا همچنان به عنوان چای سیلان به بازار عرضه می شود. یک برند جهانی گرانبها نجات یافته بود.

منبع: هیئت چای سریلانکا